Pieter (44) reed Giro van 2017 voor het goede doel: “We kregen zelfs de steun van Eddy himself”
In 2017 schreef Tom Dumoulin als eerste Nederlander sinds Joop Zoetemelk in 1980 een grote ronde op zijn naam. Ook een vijftal uit het Pajottenland koestert warme herinneringen aan deze 100e editie van de Ronde van Italië. Pieter De Cort (44) reed toen immers de volledige Giro ten voordele van het KID-fonds van de KU Leuven. “Goed voor 3.572 kilometer”, grijnst hij.
De Giro van 2017 vertrok op Sardinië en loodste de renners naar Milaan. Wim Cloots, Bram De Saedeleer, Tom Van Damme, Pieter De Cort en Dimitri Berlanger kopieerden dit format (al moest Wim uiteindelijk afzeggen met een gebroken enkel). Een krachttoer van formaat, maar eentje met een nobel doel. De heren spanden zich immers in voor kinderen die lijden aan immuunziekten, want het is niet eerlijk dat zij sterven aan een banale infectie.
“Twee leden van ons gezelschap hadden bij de 100e editie van de Tour al een gelijkaardig initiatief op poten gezet en voor de Giro begon een gelijkaardig idee te leven. Bij de keuze voor een goed doel, werden we geïnspireerd door Wim en de lijdensweg die zijn dochter Eleonore aflegde. De keuze was de snel gemaakt.”
De Giro van 2017 vertrok op Sardinië en loodste de renners naar Milaan. Wim Cloots, Bram De Saedeleer, Tom Van Damme, Pieter De Cort en Dimitri Berlanger kopieerden dit format (al moest Wim uiteindelijk afzeggen met een gebroken enkel). Een krachttoer van formaat, maar eentje met een nobel doel. De heren spanden zich immers in voor kinderen die lijden aan immuunziekten, want het is niet eerlijk dat zij sterven aan een banale infectie.
“Twee leden van ons gezelschap hadden bij de 100e editie van de Tour al een gelijkaardig initiatief op poten gezet en voor de Giro begon een gelijkaardig idee te leven. Bij de keuze voor een goed doel, werden we geïnspireerd door Wim en de lijdensweg die zijn dochter Eleonore aflegde. De keuze was de snel gemaakt.”
Blockhaus
“De grootste wielrenner aller tijden, Eddy Merckx, twijfelde niet om zijn steun uit te spreken. Ook zijn goede vriend en voetballegende Paul Van Himst besloot om peter te worden van onze actie. Zij waren zelfs van de partij om ons uit te zwaaien bij ons vertrek. Heel wat bedrijven, verenigingen en sponsoren besloten om ons een financieel duwtje in de rug te geven. In ruil kregen zijn een schattig beertje als symbool voor hun steun.”
Het profpeloton passeerde langs de Etna, trok over de Blockhaus en kende haar ontknoping in de Dolomieten. Onderweg lagen meer dan 44.000 hoogtemeters en de parcoursbouwers hadden de route vol knipogen naar de grote Italiaanse helden gestoken. Zo gold de koninginnenrit door de Apennijnen als eerbetoon aan Gino Bartali, met een passage aan zijn museum. De 14e rit vertrok immers in zijn geboortedorp. "Die etappe naar de Blockhaus was dan weer een eerbetoon aan de Tamburlaine van de pedalen. In 1967 won hij er zijn allereerste etappe in een grote ronde. Toen kende iedereen hem nog als een sprinter. Een leuk weetje: de fietsen die hij aan ons team schonk, waren ook van het type Blockhaus 67."
De vijf wielerhelden uit het Pajottenland reden over hetzelfde parcours, telkens één dag voor de profs dat deden. “Gelukkig beschikte ik over een op en top Eddy Merckx fiets van de grootmeester. We kregen van zijn fietsenmerk vijf exemplaren om onze uitdaging aan te gaan. Nadien werden deze per opbod verkocht. Als klap op de vuurpijl ontwikkelde Eddy Merckx Bikes een speciale fiets waarin de Kannibaal zijn handtekening graveerde. Deze ging naar de hoogste bieder. Omdat dit zo’n succesverhaal was geworden, ben ik uit dankbaarheid altijd aan boord van Eddy Merckx Bikes gebleven.”
Het profpeloton passeerde langs de Etna, trok over de Blockhaus en kende haar ontknoping in de Dolomieten. Onderweg lagen meer dan 44.000 hoogtemeters en de parcoursbouwers hadden de route vol knipogen naar de grote Italiaanse helden gestoken. Zo gold de koninginnenrit door de Apennijnen als eerbetoon aan Gino Bartali, met een passage aan zijn museum. De 14e rit vertrok immers in zijn geboortedorp. "Die etappe naar de Blockhaus was dan weer een eerbetoon aan de Tamburlaine van de pedalen. In 1967 won hij er zijn allereerste etappe in een grote ronde. Toen kende iedereen hem nog als een sprinter. Een leuk weetje: de fietsen die hij aan ons team schonk, waren ook van het type Blockhaus 67."
De vijf wielerhelden uit het Pajottenland reden over hetzelfde parcours, telkens één dag voor de profs dat deden. “Gelukkig beschikte ik over een op en top Eddy Merckx fiets van de grootmeester. We kregen van zijn fietsenmerk vijf exemplaren om onze uitdaging aan te gaan. Nadien werden deze per opbod verkocht. Als klap op de vuurpijl ontwikkelde Eddy Merckx Bikes een speciale fiets waarin de Kannibaal zijn handtekening graveerde. Deze ging naar de hoogste bieder. Omdat dit zo’n succesverhaal was geworden, ben ik uit dankbaarheid altijd aan boord van Eddy Merckx Bikes gebleven.”
Eén echte winnaar
Aanvankelijk deed Pieter zijn kunstjes op een Eddy Merckx Wallers 73, een fiets die verwijst naar de overwinning in de Hel van het Noorden. “In januari dit jaar ben ik overgeschakeld op een Pévèle Carbon, zodat ik ook gravelritten kan ondernemen. Deze fiets liet ik samenstellen in samenspraak met mijn dealer De Coureur uit Meise. Ik koos voor een retro design en DT Swiss wielen. Deze Pévèle gebruik ik voornamelijk op de weg, want in mijn Wallers 73 steken nu gravelbanden."
Los van de liefde voor het merk, benadrukt Pieter dat het hele verhaal slechts één echte winnaar had: “We hebben 20.000 euro ingezameld voor het KID-fonds. Daarmee maken we een wezenlijk verschil en al is er maar één leven dat we hiermee hebben gered, dan was het nog elke kilometer waard!”
Ten slotte hield hij ook een leuk ‘aandenken’ over aan zijn Giro. “Mijn vrouw kwam me opwachten bij onze aankomst in Milaan. Negen maanden later is mijn zoon geboren. Eigenlijk wou ik hem Eddy noemen, maar het is uiteindelijk Lance Edouard De Cort geworden. Een mooie knipoog naar ons avontuur.” Of hoe de Giro van 2017 niet alleen het leven van Tom Dumoulin veranderde, maar ook dat van een pure Merckxist.
Los van de liefde voor het merk, benadrukt Pieter dat het hele verhaal slechts één echte winnaar had: “We hebben 20.000 euro ingezameld voor het KID-fonds. Daarmee maken we een wezenlijk verschil en al is er maar één leven dat we hiermee hebben gered, dan was het nog elke kilometer waard!”
Ten slotte hield hij ook een leuk ‘aandenken’ over aan zijn Giro. “Mijn vrouw kwam me opwachten bij onze aankomst in Milaan. Negen maanden later is mijn zoon geboren. Eigenlijk wou ik hem Eddy noemen, maar het is uiteindelijk Lance Edouard De Cort geworden. Een mooie knipoog naar ons avontuur.” Of hoe de Giro van 2017 niet alleen het leven van Tom Dumoulin veranderde, maar ook dat van een pure Merckxist.
