Pierre trok van het Land van Herve naar Texas en doorkruiste de VS op zijn Eddy Merckx Carbon 3XM
Meer dan 30 jaar geleden liet Pierre Mawet (55) het golvende Land van Herve achter zich en trok hij voor zijn studies naar Texas. Hij behaalde er niet alleen zijn diploma, maar vond meteen ook een job en de liefde. Vandaag leeft hij nog steeds in een voorstad van Dallas. Een Eddy Merckx Carbon 3XM verraadt zijn Belgische roots. “Hierop reed ik van de westkust naar de oostkust”, glundert hij.
Het is inmiddels al een halve eeuwigheid geleden dat Pierre afstudeerde aan de Universiteit van Luik en naar de Southern Methodist University trok. Het was zijn laatste academische stap richting de job van managementconsultant met specialisatie in supplychainmanagement. Van de verhalen van Lance Armstrong weten we wel dat het weer in de Lone Star State 366 dagen per jaar geschikt is om te fietsen. “Het is een volk met een sterke identiteit, want de zuiderse gastvrijheid mixen ze met de westerse erfenis. Dallas is een metropool, maar in Argyle wonen we tussen de ranches waar het plattelandsgevoel leeft en er weinig verkeer is.”
Als opgroeiend kind in België was de fiets natuurlijk nooit ver weg in het leven van de kleine Pierre. “Mijn vader is vandaag 78 jaar en rijdt nog steeds elke dag zijn ritjes. Ik herinner me nog dat ik met mijn grootvader naar de Tour keek en achteraf met mijn vriendjes de wedstrijd ging naspelen. Doorgaans waren we dan Bernard Hinault of Greg LeMond. Ik ben geboren in de seventies dus ben te jong om Eddy nog live te hebben gezien, maar mijn grootvader zei altijd dat hij nog beter was dan de renners in de eighties. Daarna verdween de fiets een beetje naar de achtergrond, maar toen ik zelf vader werd, keerde de liefde terug.”
Het is inmiddels al een halve eeuwigheid geleden dat Pierre afstudeerde aan de Universiteit van Luik en naar de Southern Methodist University trok. Het was zijn laatste academische stap richting de job van managementconsultant met specialisatie in supplychainmanagement. Van de verhalen van Lance Armstrong weten we wel dat het weer in de Lone Star State 366 dagen per jaar geschikt is om te fietsen. “Het is een volk met een sterke identiteit, want de zuiderse gastvrijheid mixen ze met de westerse erfenis. Dallas is een metropool, maar in Argyle wonen we tussen de ranches waar het plattelandsgevoel leeft en er weinig verkeer is.”
Als opgroeiend kind in België was de fiets natuurlijk nooit ver weg in het leven van de kleine Pierre. “Mijn vader is vandaag 78 jaar en rijdt nog steeds elke dag zijn ritjes. Ik herinner me nog dat ik met mijn grootvader naar de Tour keek en achteraf met mijn vriendjes de wedstrijd ging naspelen. Doorgaans waren we dan Bernard Hinault of Greg LeMond. Ik ben geboren in de seventies dus ben te jong om Eddy nog live te hebben gezien, maar mijn grootvader zei altijd dat hij nog beter was dan de renners in de eighties. Daarna verdween de fiets een beetje naar de achtergrond, maar toen ik zelf vader werd, keerde de liefde terug.”
Lance Armstrong
Pierres vrouw is zelf afkomstig van Texas en rond de eeuwwisseling organiseerde Armstrong daar met de Livestrong Foundation een Ride for the Roses. Duizenden fanatiekelingen kwamen ter plaatse, waaronder Eddy Merckx himself. “Ook wij namen deel en het was in die periode dat ik in het bezit raakte van mijn droomfiets, een Eddy Merckx 2003 MX Leader. Die kocht ik tijdens een bezoek in België.”
“Mijn vader kwam geregeld naar de States en sloot dan ook aan bij de Ride for the Roses. Op een dag had hij een grote doos mee. Het was de 25e verjaardag van de Eddy Merckx Carbon 3XM en hij gaf me een uniek exemplaar cadeau. De fiets was afgemonteerd met Campagnolo Chorus en ik koos hem voor mijn lange verplaatsingen. Uiteindelijk zou ik hierop ook van de westkust naar de oostkust rijden.”
Deze uitzonderlijke uitdaging kwam eveneens – per ongeluk – door Eddy Merckx Bikes tot stand. “Ik kocht een magazine waarin de nieuwe Eddy Merckx 525 stond en bladerde erdoor. Toen stootte ik op een advertentie voor een bedrijf dat grote wieleravonturen aanbood. Zo kwam ik op het idee om 3.400 mijl van Los Angeles naar Boston te fietsen. Dat leek me geweldig, zeker als een bedrijf dan zorgt voor de praktische details. Ik contacteerde dat bedrijf, sprak met enkele ervaringsdeskundigen, en nadat mijn vrouw groen licht gaf, heb ik me ingeschreven. Als managementconsultant ben ik altijd op de baan, dus nu voor twee maanden met de fiets vertrekken was eens iets anders. Gelukkig dacht mijn vrouw meteen mee en werkte ze een roadtrip met de kinderen uit.”
“Mijn vader kwam geregeld naar de States en sloot dan ook aan bij de Ride for the Roses. Op een dag had hij een grote doos mee. Het was de 25e verjaardag van de Eddy Merckx Carbon 3XM en hij gaf me een uniek exemplaar cadeau. De fiets was afgemonteerd met Campagnolo Chorus en ik koos hem voor mijn lange verplaatsingen. Uiteindelijk zou ik hierop ook van de westkust naar de oostkust rijden.”
Deze uitzonderlijke uitdaging kwam eveneens – per ongeluk – door Eddy Merckx Bikes tot stand. “Ik kocht een magazine waarin de nieuwe Eddy Merckx 525 stond en bladerde erdoor. Toen stootte ik op een advertentie voor een bedrijf dat grote wieleravonturen aanbood. Zo kwam ik op het idee om 3.400 mijl van Los Angeles naar Boston te fietsen. Dat leek me geweldig, zeker als een bedrijf dan zorgt voor de praktische details. Ik contacteerde dat bedrijf, sprak met enkele ervaringsdeskundigen, en nadat mijn vrouw groen licht gaf, heb ik me ingeschreven. Als managementconsultant ben ik altijd op de baan, dus nu voor twee maanden met de fiets vertrekken was eens iets anders. Gelukkig dacht mijn vrouw meteen mee en werkte ze een roadtrip met de kinderen uit.”
Ride, eat, sleep, repeat
Het resultaat was een onvergetelijke ervaring. “Ride, eat, sleep, repeat… en dat voor 49 dagen, waarvan 43 dagen op de fiets”, straalt Pierre. “Ik moest nergens naar kijken en alleen maar 80 mijl per dag fietsen doorheen het prachtige landschap van de VS. Ik sopte mijn wiel in de Stille Oceaan en 49 dagen later opnieuw in de Atlantische Oceaan. Tussenin was ik door de Californische woestijn, de heuvels in Arizona, de Red Rocks van Sedona en de Grand Canyon gereden. Ook de soybean fields, de Finger Lakes van New York en de bergen van New Hampshire en Vermont herinner ik me nog erg goed. Onderweg maakte ik vrienden voor het leven, die dezelfde passie met mij deelden.”
Pierre leefde volgens het motto ‘Eén pedaalslag per keer’ en dat hielp hem voorbij de uitdaging om 3.400 mijl af te leggen. “Je moet zo’n enorme afstand telkens opdelen in kleine etappes. Elke ochtend kregen we een kaartje met de wegbeschrijving. Pas na 30 mijl volgde de eerste stop en zo ging dat telkens verder. Voor mij bestond alleen het volgende blokje van 30 mijl, in plaats van de onbehapbare brok van 3.400 mijl.”
De Eddy Merckx bleek onderweg een betrouwbare partner. “Comfortabel, maar toch enorm responsief, en laat ons ook niet voorbijgaan aan het feit dat het gewoon een prachtige fiets is. Later reed ik nog verschillende malen Ride the Rockies (RTR) door het gebergte van Colorado. Toen kwam dus de Eddy Merckx EMX3, die nu op mijn indoortrainer staat. Ik zou ook nog de 525 aankopen in het oranje van Molteni, opgebouwd met Campagnolo Super Record EPS. Vorig jaar voegde ik daar nog mijn eerste gravelbike aan toe in België: een Strasbourg met de Ekar-groepset.”
De uitgeweken Luikenaar vindt op de fiets zijn ticketje naar de vrijheid. “Ik ben er vrij zeker van dat ik de enige persoon ooit ben die op een Merckx de VS doorkruiste. Soms kom ik wel eens een collega tegen op een charity ride en dan praten we over Eddy en zijn fietsenmerk. Het is alsof we op een manier toch allemaal familie zijn van elkaar.”
Pierre leefde volgens het motto ‘Eén pedaalslag per keer’ en dat hielp hem voorbij de uitdaging om 3.400 mijl af te leggen. “Je moet zo’n enorme afstand telkens opdelen in kleine etappes. Elke ochtend kregen we een kaartje met de wegbeschrijving. Pas na 30 mijl volgde de eerste stop en zo ging dat telkens verder. Voor mij bestond alleen het volgende blokje van 30 mijl, in plaats van de onbehapbare brok van 3.400 mijl.”
De Eddy Merckx bleek onderweg een betrouwbare partner. “Comfortabel, maar toch enorm responsief, en laat ons ook niet voorbijgaan aan het feit dat het gewoon een prachtige fiets is. Later reed ik nog verschillende malen Ride the Rockies (RTR) door het gebergte van Colorado. Toen kwam dus de Eddy Merckx EMX3, die nu op mijn indoortrainer staat. Ik zou ook nog de 525 aankopen in het oranje van Molteni, opgebouwd met Campagnolo Super Record EPS. Vorig jaar voegde ik daar nog mijn eerste gravelbike aan toe in België: een Strasbourg met de Ekar-groepset.”
De uitgeweken Luikenaar vindt op de fiets zijn ticketje naar de vrijheid. “Ik ben er vrij zeker van dat ik de enige persoon ooit ben die op een Merckx de VS doorkruiste. Soms kom ik wel eens een collega tegen op een charity ride en dan praten we over Eddy en zijn fietsenmerk. Het is alsof we op een manier toch allemaal familie zijn van elkaar.”
