Het verhaal achter de Pévèle, onze fiets voor alle terreinen
Asfalt, kasseien, veldwegen, grindpaden… Onze Pévèle is de fiets voor alle terreinen. De naam is een verwijzing naar de epische prestaties van Eddy Merckx in Parijs-Roubaix. De Kannibaal won 3 keer in de Hel en maakte indruk op de vreselijke stenen in Noord-Frankrijk. De Pévèle is meer dan een fiets, het is een verhaal over het gevecht van mens tegen natuur.
Nog voor de grote doorbraak van Eddy Merckx met de Tourzege in 1969 was hij al een fenomeen. In 1967 werd hij wereldkampioen in het Nederlandse Heerlen. In de regenboogtrui was hij het volgende seizoen uit op memorabele prestaties. Op 7 april 1968 was het zo’n dag. In de finale geraakte hij voorop met Herman Vanspringel. De wereldkampioen was zeker van stuk en reed op kop de wielerbaan op. Met een lange sprint rekende hij autoritair af met zijn medevluchter.Twee jaar later was het opnieuw prijs voor de Kannibaal in de hel. Na winst in Parijs-Nice, Gent-Wevelgem en de Ronde van België trok Merckx in topconditie naar Roubaix. Eric Leman brak de finale die dag open, maar Roger De Vlaeminck en Merckx konden hem inrekenen. Vervolgens pakte Merckx uit met een solo van 35 kilometer. Met meer dan 5 minuten voorsprong had hij uitgebreid de tijd om het zegegebaar te maken.
Epische editie
Driemaal is scheepsrecht, zo moet de Kannibaal gedacht hebben. Nog eens drie jaar later was hij wederom aan het feest in de kasseienklassieker. Opnieuw was De Vlaeminck zijn vluchtgenoot in de finale. Samen reden ze weg op 60 kilometer van de meet. Het was een dag in vreselijk weer, slechts 35 zouden de finish halen. Merckx liet zich niet ontmoedigen door de apocalyptische omstandigheden en reed weg van ‘Monsieur Paris-Roubaix', die na een valpartij in Gent-Wevelgem last had van zijn arm. Merckx zou uiteindelijk ruim 2 minuten voorsprong houden op Walter Godefrood en Roger Rosiers.
Driemaal is scheepsrecht, zo moet de Kannibaal gedacht hebben. Nog eens drie jaar later was hij wederom aan het feest in de kasseienklassieker. Opnieuw was De Vlaeminck zijn vluchtgenoot in de finale. Samen reden ze weg op 60 kilometer van de meet. Het was een dag in vreselijk weer, slechts 35 zouden de finish halen. Merckx liet zich niet ontmoedigen door de apocalyptische omstandigheden en reed weg van ‘Monsieur Paris-Roubaix', die na een valpartij in Gent-Wevelgem last had van zijn arm. Merckx zou uiteindelijk ruim 2 minuten voorsprong houden op Walter Godefrood en Roger Rosiers.
Met drie zeges in Roubaix moet Merckx enkel De Vlaeminck en Tom Boonen voor zich houden op vlak van aantal overwinningen. Hij wordt dan ook gezien als een echte kasseienspecialist. Dat zijn ze in Frankrijk ook niet vergeten. In het voorjaar van 2023 werd Camphin-en-Pévèle omgedoopt tot de Secteur Eddy Merckx. Ietwat opmerkelijk, want Merckx reed nooit zelf over deze stenen. Pas in 1980 maakte de viersterrenstrook een eerste verschijning in de koers.
Eigen strook
De Pévèle is dus een eresaluut naar de prestaties van Merckx in Roubaix. Geen toeval, want de kasseienstrook van drie kilometer in Mons-en-Pévèle gold als testterrein voor deze fiets. Hij kan zowel op de weg als in het veld uit de voeten, dankzij zijn licht en absorberend frame.
Foto Merckx: Photo News
Eigen strook
De Pévèle is dus een eresaluut naar de prestaties van Merckx in Roubaix. Geen toeval, want de kasseienstrook van drie kilometer in Mons-en-Pévèle gold als testterrein voor deze fiets. Hij kan zowel op de weg als in het veld uit de voeten, dankzij zijn licht en absorberend frame.
Foto Merckx: Photo News
